İLOÇ ERSÜ / İLAÇ ERSÜ / İLOÇ ARZU / İLAÇ ARZU

67v sayfasında bir bileşik sözcük olarak İLOÇ+ERSÜ sözünü okumaktayız. Yazarın bu sayfada İLOÇ olarak yazılan sözcüğü bugün aynı şekilde İLOÇ şeklinde seslendiren ağızlar halen olduğu gibi çoğunlukla bu sözcüğün İLAÇ şeklinde seslendirildiğini söyleye biliriz. İLOÇ = İLAÇ (= "medication, medicine, remedy, curative, solution, treatment, therapy, cure" in English.) Yazarın ERSÜ olark yazdığı sözcüğü acb-türeşkoşumuna göre ARSU olarak da okumak mümkündür. Yazar bu alfabeyi kullanarak yazdığı bu sözcüğün her iki türlü anlaşılmasını istemiş olmalıdır. ARSU sözcüğünü bugün ARZU şeklinde seslendiriyoruz ve bu sözcük 'istek', 'dilek' gibi anlamlara gelemekte. (ARZU = "desire, wish, yearning" in English.) Ancak aynen yazarın yazmış olduğu gibi bu sözcüğü ERSÜ olarak okumak mümkündür ve ERSÜ sözü bugün aynı İLOÇ sözcüğünde olduğu gibi hiç değişmeden yazılabilmekte ve seslendirilebilmektedir. ERSÜ sözcüğü anlamı "yiğit er/subay askeri, yiğit asker/yiğidi/ asker, er-kişi gibi anlamlara gelmektedir. ( ERSÜ = valiant soldier / officer soldier, valiant, soldier" in English.) Aynı zamanda, bu ERSÜ sözcüğünün kökünü ER- ve sözcük ekini -SÜ olarak kabul ederek inceleyecek olursak da, bu sözcük ER-İ anlamında (veya 'yiğit-asker-i' anlamında) kullanılmış olacaktır. [Bu, -ı -i, -u/-ü; -sı/-si, -su/-sü ekleri, teklik 3. şahıs iyelik eki olarak da anılmaktadır. Bunlar sözcüklere iyelik şekli sahiplik, bağlılık, aitlik ifadesi verirler. İsimleri kendilerinden önce gelen ilgi halindeki bir şahıs zamirine (benim, senin, onun, bizim, sizin, onların) veya ilgi halinde bir isme bağlayan eklerdir. Bazı yerel ağızlarda “-Ü/-U” and “-İ/-I” gibi nesne işaretçisi soneklerinin sonuna aynı fonksiyonda eklenmiş olan “-SÜ/-SU” and “-Sİ/-SI” olarak da görmekteyiz. (örneğin; 'eri/er-i' (kişisi/erkeği/askeri/kocası anlamında) yerine aynı anlamda 'eri-si' veya 'eri-sü' sözcğünün de kullanıldığını görmekteyiz.] Bu sözcüğün yazılı olduğu folio 67v'de yazarın tam sayfanın ortasında bir güneş çizimi yapmış olduğunu görmekteyiz. Yazar bu sözcük ile GÜNEŞ'in faydalılığına işaret etmektedir. Yani, yazar bir benzetme olarak bir sıfat gibi bu sözcüğü güneş için kullanmaktadır diye düşünüyoruz. Yazar "İLOÇ ERSÜ" ('ilaç eri', 'derde-ilaç-olan-asker', veya 'sağlıklı hayatın kaynağı' anlamında bir benzetme ile bu sözcüğü anlamlandırarak) yazmıştır ve bu sözcüğü biz bugün eğer 1/1 sözcükleri ile çevirecek olursak 'İLAÇ + ASKERİ/ERİ' gibi bir sözcük ortaya çıkmaktadır. Ya da aynı şekilde, yazarın bu sözcüğü İLOÇ+ARZU anlamında yazdığını düşünüyorsanız bunu da dolaylı anlam olarak 'ilacı arzu edilen' veya doğrudan anlamı ile 'ilaç+arzusu' şeklinde günümüz diline tercüme etmek mümkün olmaktadır. Bugün eski kaynakları ve yenimetinleri taradığımızda bu sözcüklerin aynen bu şekilde birlikte bir bileşik kelime olarak kullanılmış bir ikinci örneğini henüz bulamadığımızı söylemeliyim. Ancak her iki sözcüğün de aynen 600 sene olduğu gibi aynı ses değeri ile işlek olduğu lehçe veya yerel ağızlar mevcuttur. Yazarın döneminde bu sözcüğün bir bileşik sözcük olarak 'güneşi işaret eder şekilde' ve bir anlamda, 'onun her derde ilaç veren bir asker' olduğunu anlatan bir tanımlama içinde kurulmuş bir sözcük olarak görmekteyiz.