OĞLAK-I & ARAP-I

We marked three words in Folio 70v. You can look at them in the next image. The word that we paint in yellow (written between the two legs of the capricorn / goat image in the middle of the page) was written entirely with an alphabet other than the VM alphabet, and we think that the author did not write this word. The same situation was seen on some other pages with the same font. This should have been added with a different pen, with a different handwriting in later period. We estimate that, this addition may have been added between 1909 and the period when 'antiquarian-Voynich first announced about this manuscript' to public. We will explain in detail the reasons why we think this way. Note: We generally think that we have seen three different alphabets, three different pens / ink and handwriting in VM. One of them can be seen on the back page (in folio 116v). However, the text and alphabet on this back page are not seen on other pages. We think that this back page was written during the period the Author lived. (We will explain later why we think so.) If we back to the other two words marked in Folio 70v. One of them is the word written by the author as OILOXU / OLOXU. This word is OĞLAK-I (capricorn / goat) in todays Turkish. The second word is the word the author wrote as ARAPU. This word is written as an adjective. 'Arab' is the word that repeats the animal figure in the middle as an adjective in means 'black'. It is seen that the animal (capricorn / goat) figure drawn on this page is also depicted as a black animal. This shows that two words matching with the drawing on the same page. The sound '-u' at the end of both ARAPU and OLOXU / OILOXU is the word-suffix. The function / explanation of this word suffix is ​​made in the note-section. Note about the suffix '-u' and its roles: “-Ü/-U” and “-İ/-I”: these are an Object Pointer Suffixes (Turkish Direct Object Suffix (accusative) such as “the” in English). (Clauson, Guise) When we examine the words in ATA manuscript, we know that in modern day Turkish (mostly) “-Ü/-U” suffixes are replaced with “-İ/-I” (A. Ardıç, (Kendi web sayfamız ve makalelerimizde verdiğimiz ‘ATA-el-yazması sözcüklerinin sonundaki U/Ü sesinin zamanla I/İ sesine dönüştüğünü gösterir örnekler’)). There is a construction in Turkish which means "belonging to". In English generally only the possessor is marked as in Ahmet's car. The's tells us that the car belongs to Ahmet. The possessed (Formation of the Possessed) item in Turkish is suffixed with -i, -ı, -u, -ü (Such as; his, hers, its. Buffer -n- is used when suffixed to vowels: → -si, -sı, -su, -sü. The only exception is 'su' (water). 'Su' uses the buffer letter -y- such as 'suyu'.(Guise) In addition, suffixes ‘-ı -i -u -ü’ is added to single syllable words ending in a consonant and a noun of result from the verb modified such as ‘ölmek’ (to die) → ‘ölü’ (a corpse), ‘yapmak’ (to make) → ‘yapı’ (a construction, a building). (Guise) Folio 70v'de üç adet sözcüğü işaretledik. Bunları yandaki görselde bakabilirsiniz. Bu sözcüklerden sarı renk ile boyadığımız (sayfanın ortasındaki oğlak/keçi imajının iki ayağı arasında yazılmış olan) kelime tamamen VM alfabesi dışında bir alfabe ile yazılmıştır ve bunu yazarın yazmadığını düşünüyoruz. Aynı durum aynı yazı tipi bazı başka sayfalarda da birer kelime olarak görüldü. Bu farklı bir kalem ile farklı bir el-yazısı ile ve yazmaya sonradan eklenmiş olmalıdır. Biz bu eklemenin 1909 yılı ile 'sahaf-Voynich bu el-yazmasını basına ilk olarak açıkladığı dönem' arasında eklenmiş olabileceğini tahmin ediyoruz. Bu şekilde düşünmemizin sebeplerini ayrıntılı olarak açıklayacağız. Not: Umumiyetle yazmada üç farklı alfabe, üç farklı kalem/mürekkep ve el-yazısı tespit ettiğimizi düşünüyoruz. Bunlardan birisi en arka sayfada (folio 116v'de) görülebilir. Ancak bu en arka sayfada bulunan yazı ve alfabe diğer sayfalarda görülmemiştir. Biz bu en arka sayfanın Yazarın yaşadığı dönemde yazıldığını düşünüyoruz. Bunun sebeplerini de daha sonra açıklayacağız. Folio 70v'de işaretlenmiş diğer iki kelimeye gelirsek. Bunlardan birisi yazarın OILOXU / OLOXU şeklinde yazdığı sözcüktür. Bu söz bugün OĞLAK-I (oğlak (capricorn/goat)) sözümüzdür. İkinci sözcük ise yazarın ARAPU olarak yazdığı sözcüktür. Bu sözcük bir sıfat olarak yazılmıştır. 'Arap' ortadaki hayvan figürünü sıfat olarak tekrar eden sözdür ve 'siyah' anlamındadır. Bu sayfada çizilmiş hayvan (oğlak-burcu/keçi) figürünün de siyah bir hayvan olarak betimlendiği görülmektedir. Bu da aynı sayfada iki sözcüğün yapılmış çizim ile örtüştüğünü/eşlendiğini göstermektedir. Hem ARAPU hem de OLOXU/OILOXU sözcüklerinin sonundaki '-u' sesi kelime-ekidir. Bu kelime ekinin fonksiyonu/açıklaması not-bölümünde yapılmıştır. Resources: -- Clauson, Gerard (Sir). An etymological dictionary of pre-Thirteenth-Century Turkish. 19 -- Guise, John. “Manisa Turkish. – The Turkish Language and its Grammar explained for English Speakers”>http://www.turkishexplained.com